Kamu hizmeti... İdarenin yani devletin varlık sebeplerinin önde gelen nedenlerinden birisidir. Yürütülmesinde kamu yararı, yani toplumsal fayda olan herhangi bir hizmetin idarece kurulması, yönetilmesi ve sürdürülmesidir.
Otobüse biniyorsunuz, elektrik, su ve doğalgaz hizmetlerinden faydalanıyorsunuz, devlet tiyatrosuna gidiyorsunuz, kendinizi nüfusa kaydettiriyorsunuz, hatta tüccar oldunuz, devlete ait bir fabrikadan demir satın alıyorsunuz, iplik satın alıyorsunuz. Hayatınızın her alanında kamu hizmeti...
Devlet bunların tümünü etkin ve yeterli biçimde yere getirdiği sürece sorun yok.
Ancak...
1- Devletin kamu hizmetlerinde ne derece etkin olduğu Türkiye standartlarında tam bir kaos halinde. Her birimiz, her gün, her tür hizmetin yürüyüşüne lanet ederek dakikalarımızı geçiriyoruz. Kalkmayan otobüsler, tıkanan metro hatları, hatalı faturalar, iptal edilen kültür-sanat faaliyetleri..Olmayan kamu hizmetleri. Çalışmayan idare...Çürük idari yargı.
2- Kamu hizmetleri devlet denetimi altında özel kişilere de gördürülebiliyor...Türkiye'de bunun için müthiş usuller ve bu usullerin inanılmaz uygulamaları mevcut. Kendimizi fakirleştirmek, kendimizi kazıklattırmak için başvurulmadık çare yok. İşi kitabına uydurmak kolay, niyet olduktan sonra. Niyetlisi de çok, kaymağını yiyen de. İmtiyaz usulleri, yap-işlet, yap-işlet-devret, özelleştirme usulleri adları altında, kimlere neler peşkeş çekildi, devlet nasıl zarar ettirildi, halkın cebinden çıkanlar gün be gün nasıl arttı...İşini bilen kimi memurumuz, bürokratımız, ve girişimi yapan göbekli, takım elbiseli, purolu, yerli-yabancı "girişimciler" harika işler becerdiler...
Layık olduğunca yönetilen bu millete de bu reva...Peh!
20 Nisan 2008 Pazar
Legendarium
Ne düşünmüşlerdi Gondolindrim kötülük, iyi sanılanın ihaneti sonucu çöktüğünde...Ne düşünmüştü Nargothrond halkı kendilerinden olmayanın laneti üzerlerine geldiğinde...
Ne düşündüler Feanor oğulları üç taşın hırsı uğruna akrabalarına kıydıklarında...
Ne kurdu kafasında Doriath'ın Yüce Gri Kralı uzun yıllar boyunca görüp geçirdikten sonra...
Sürükleyen neydi hepsini, doğal olan sürekli huzur ve barış varken hepsini...
Açlık ? Macera hissi ?
Tolkien'in dünyası, hayatın ta kendisinden farklı değil...
6 Nisan 2008 Pazar
Ne Oldu Onlara -3
Bavyera'nın bağrından kopup gelmiş gencecik bir hücumcu idi o...Berkant Göktan !
Yıllarca gazetelerimizin spor sayfalarını süsledi. Bayern Münih'in altyapısında her maç hat-trick yaptığına dair haberler yazılıp çizildi. Türk futbolunun Almanya'dan kopup gelen yeni umudu oldu.
Altyapısında harikalar yarattığı Bayern Münih'te bir türlü A takıma çıkamadı da, en sonunda yolu Türkiye'ye düştü. Ve hala gençti Galatasaray tarafından büyük umutlarla transfer edildiğinde. Galatasaray kadrosunun iskeletinin çöktüğü 2000-2001 sezonunun bitiminde, Berkant gibilerin Galatasaray'ın yeni lokomotifi olacağı düşünülüyordu.
Lokomotif hayali biraz bizim hızlı tren projesi gibi çıktı, ve Berkant bir türlü beklenen yıldız olamadı Galatasaray'daki 3 yılı içinde. Zaman zaman, özellikle Lucescu dönemindeki kadro darlığında şans buldu. Hatta orta sahada denendi.
Ama olmadı. Seneler geçti, Berkant gelişmedi. Ve en son Demirören'in, Beşiktaş'ın "diğer büyüklerin çöplerini toplama hizmeti" görmesini öngören müthiş projesi doğrultusunda Beşiktaş'a getirildi, yine umutlarla. Beşiktaş'ta hiç şans bulamadı.
Ve Türk futbolunun Semih'le beraber diğer bir "genci" olan Berkant Türk futbolundan ve medyadan silindi.
Bir daha haber alınamadı Berkant'tan.
Şu anda ise Bavyera'ya geri dönmüş, Alman 2. Ligi'nde Bayern'in ezeli rakibi 1860 Münih'te, golcü kimliğini bulmuş ve gol de atıyormuş...
5 Nisan 2008 Cumartesi
Ne oldu onlara - 2
Tanıdık geldi mi yüzler? Evet, Karpatlar'ın çekik gözlüsü Adrian Ilie ve boyuna geniş kafalı ve uzun saçlı Iulian Filipescu...Galatasaray'da Romen modasının Rotariu'lu dönemden sonra tekrardan başladığı 90'lı yılların ikinci yarısında gelen ilk Romen futbolcular...Galatasaray'da fazla durmadılar. 1,5-2 sene ancak durdu her ikisi de, çünkü kaliteli futbolculardı, sonradan getirilen Niculescu ve yeni Romen genç nesli Bratu-Petre-Tamas gibi cacık topçular değillerdi. Ve iyi teklifler geldi. Satıldılar...Galatasaray'da genelde sağ bekte gördüğümüz Filipescu, defansın göbeğinde oynamaya, ve hızlı forvet Ilie, zaman zaman ileride, zaman zaman sağ kanatta kullanılmak üzere İspanya'ya gitti. Ilie, Valencia'ya, Filipescu ise Real Betis'e gitti. Medyamız ara sıra haberdar ediyorlardı bizi ne yapıp ne ettiklerinden.
Her ikisi de milli takımlarına uzun yıllar boyunca hizmet ettiler. Medya peşlerini bir noktadan sonra bıraksa da, Galatasaray taraftarı da onları unutmadı.
Ilie, kadro derinliğinden olsa gerek, Valencia'da süreklilik tutturamadı..Sonra Alaves ve hatta kısa bir Beşiktaş macerası yaşadı. Fakat diz sakatlıkları yakasını bırakmadı ve 30 yaşında futbolu bırakmak zorunda kaldı.
Filipescu ise Betis'te düzenli oynadı.
İkili, daha sonra İsviçre'nin FC-Zürich ekibinde kısa bir süreliğine tekrar buluştular.
Ilie futbolu erken bırakırken, Filipescu ise kariyerini Almanya'da Duisburg'da sürdürüyor.
Romanya'nın Bükreş'ten trenle 2 saat tutan şirin ortaçağ kasabası görünümlü Braşov'da Ilie'nin otellerine ve lokantalarına rastlayabilirsiniz...
Bir Çöküşün Hikayesi - 1
General Maurice Gamelin Senelerden 1940...
Hitler'in Nazi Almanyası Polonya'yı işgal etmiş ve Sovyetler'le paylaşmış durumda. Avrupa, tarihinin "Büyük Savaş"'tan sonra görülmüş en karanlık dönemini yaşıyor.
"La Drole Guerre", yani "tuhaf savaş", 6 aydır süregidiyor. Almanya ve Fransa savaş halinde, ancak hiçbir şekilde birbirlerine müdahalede bulunmuyorlar. Kaldı ki, Almanlar'ın en ufak bir müdahale için, bir efsane haline gelmiş hat halinde giden devasa savunma duvarı/kompleksi Majino(Maginot) Hattı'nı aşması lazım. 1. Dünya Savaşı şartları kafasıyla, Fransa'nın yenilmek bilmeyen ve bir bakıma haklı Almanya korkusuyla yapılan bu hat, Alman-Fransız sınırı boyunca uzanıyordu.
Bir "Büyük Savaş", yani 1. Dünya Harbi senaryosu tasarlanmıştı Müttefiklerin kafalarında. Esasında, geçtiğimiz yıllarda, Müttefik kuvvetlerin, özellikle Fransa'nın ordu düzeneğinin kurulumunda trajik hatalar yapılmıştı.
Esasen tank teknolojisini ilk kullanan ve geliştiren Müttefikler olmasına rağmen, özellikle Fransız genelkurmayı, Birinci Dünya Savaşı metotlarını aşamayarak, tank sayı ve teknolojilerine uzun yıllar önem vermediler. 1930'larda Sovyetler savaş yıllarının en iyi tankı kabul edilen T-34'ü ürettiği üretirken, Von Seeckt kumandasında, kısıtlanmış ve sınırlanmış haline rağmen gizlice çekirdekten müthiş bir subay nesli yetiştiren Alman (Weimar) Cumhuriyeti Ordusu 1920'lerin sonlarına gelindiğinde tankların öneminin farkına varmıştı. Almanlar 1917 Cambrai ve 1918 Meuse-Argonne taarruzlarında kendilerini şaşırtan bu yeni silahın farkındalardı. İngiliz generali Sir Basil Liddell Hart, en önemli tank teorisyeniyken, onun teorileri Müttefikler'den çok Alman ve Sovyetler'ce benimsenmişti. Fransızlar'ın tank kuvveti ise fazlasıyla zayıftı. General Charles De Gaulle ve arkadaşı General Charles Delestraint dışında zırhlı kuvvetlerin kullanımı konusuna eğilen dahi olmamıştı. Büyük savaş, 4 yıllık Batı Cephesi deneyimi, sanki diğer Fransız generallerinin gözlerini kör etmişti...
Savaş başladıktan sonra İngilizler adet yerini bulsun diye BEF(British Expeditionary Force)'i Fransa'ya Lord John Gort kumandasında yolladılar. Ancak burada bir noktaya değinmek muhakkak önemlidir. Gort'un BEF'i, Birinci Dünya Harbi'nde gönderilen BEF'ten sayı ve dönemlerine teknolojik anlamda orantılı bir biçimde bakarsak teçhizat olarak çok daha aşağı bir konumdaydı. Kaldı ki, savaş teknolojileri 25 yıl öncesine göre, silahlardaki gelişimler bir yana, özellikle uçak ve tankın kullanımıyla, ve yeni savaş doktrinlerinin, taktiklerin oluşumuyla fazlasıyla gelişmişti, ve olası bir Fransa işgal saldırısı durumunda, Belçika'nın, veya Hollanda'nın fazlaca direnmesini beklemek abesle iştigaldi. Kaldı ki Fransa, 1. Dünya Savaşı'nda toparlanması zor bir şekilde kan kaybetti. Milyonlarca ölünün üzerine, yaralılar ve sakatlar da eklendi. Savaş sonrası yıllarda doğum oranı tabana vurdu.
Ve 9 Mayıs 1940 günü çattı. Alman kuvvetleri, "La Drole Guerre"'i bitirecek ilk adımı atarak Lüksemburg'a girdi.
Rommel, Guderian, Manstein ve komutanları, ve de astları, tarihi sarsmaya hazrlardı.
Bu şartlar altında, Fransız Genelkurmay Başkanı Gamelin de poker masasına oturdu...Kumarını oynamaya başladı.
Devasa Majino Hattı'nın Fransa'yı ayakta tutacağına dair inanç yoğundu.
Yarın asla ölmez...Devamı yarın.
Hitler'in Nazi Almanyası Polonya'yı işgal etmiş ve Sovyetler'le paylaşmış durumda. Avrupa, tarihinin "Büyük Savaş"'tan sonra görülmüş en karanlık dönemini yaşıyor.
"La Drole Guerre", yani "tuhaf savaş", 6 aydır süregidiyor. Almanya ve Fransa savaş halinde, ancak hiçbir şekilde birbirlerine müdahalede bulunmuyorlar. Kaldı ki, Almanlar'ın en ufak bir müdahale için, bir efsane haline gelmiş hat halinde giden devasa savunma duvarı/kompleksi Majino(Maginot) Hattı'nı aşması lazım. 1. Dünya Savaşı şartları kafasıyla, Fransa'nın yenilmek bilmeyen ve bir bakıma haklı Almanya korkusuyla yapılan bu hat, Alman-Fransız sınırı boyunca uzanıyordu.
Bir "Büyük Savaş", yani 1. Dünya Harbi senaryosu tasarlanmıştı Müttefiklerin kafalarında. Esasında, geçtiğimiz yıllarda, Müttefik kuvvetlerin, özellikle Fransa'nın ordu düzeneğinin kurulumunda trajik hatalar yapılmıştı.
Esasen tank teknolojisini ilk kullanan ve geliştiren Müttefikler olmasına rağmen, özellikle Fransız genelkurmayı, Birinci Dünya Savaşı metotlarını aşamayarak, tank sayı ve teknolojilerine uzun yıllar önem vermediler. 1930'larda Sovyetler savaş yıllarının en iyi tankı kabul edilen T-34'ü ürettiği üretirken, Von Seeckt kumandasında, kısıtlanmış ve sınırlanmış haline rağmen gizlice çekirdekten müthiş bir subay nesli yetiştiren Alman (Weimar) Cumhuriyeti Ordusu 1920'lerin sonlarına gelindiğinde tankların öneminin farkına varmıştı. Almanlar 1917 Cambrai ve 1918 Meuse-Argonne taarruzlarında kendilerini şaşırtan bu yeni silahın farkındalardı. İngiliz generali Sir Basil Liddell Hart, en önemli tank teorisyeniyken, onun teorileri Müttefikler'den çok Alman ve Sovyetler'ce benimsenmişti. Fransızlar'ın tank kuvveti ise fazlasıyla zayıftı. General Charles De Gaulle ve arkadaşı General Charles Delestraint dışında zırhlı kuvvetlerin kullanımı konusuna eğilen dahi olmamıştı. Büyük savaş, 4 yıllık Batı Cephesi deneyimi, sanki diğer Fransız generallerinin gözlerini kör etmişti...
Savaş başladıktan sonra İngilizler adet yerini bulsun diye BEF(British Expeditionary Force)'i Fransa'ya Lord John Gort kumandasında yolladılar. Ancak burada bir noktaya değinmek muhakkak önemlidir. Gort'un BEF'i, Birinci Dünya Harbi'nde gönderilen BEF'ten sayı ve dönemlerine teknolojik anlamda orantılı bir biçimde bakarsak teçhizat olarak çok daha aşağı bir konumdaydı. Kaldı ki, savaş teknolojileri 25 yıl öncesine göre, silahlardaki gelişimler bir yana, özellikle uçak ve tankın kullanımıyla, ve yeni savaş doktrinlerinin, taktiklerin oluşumuyla fazlasıyla gelişmişti, ve olası bir Fransa işgal saldırısı durumunda, Belçika'nın, veya Hollanda'nın fazlaca direnmesini beklemek abesle iştigaldi. Kaldı ki Fransa, 1. Dünya Savaşı'nda toparlanması zor bir şekilde kan kaybetti. Milyonlarca ölünün üzerine, yaralılar ve sakatlar da eklendi. Savaş sonrası yıllarda doğum oranı tabana vurdu.
Ve 9 Mayıs 1940 günü çattı. Alman kuvvetleri, "La Drole Guerre"'i bitirecek ilk adımı atarak Lüksemburg'a girdi.
Rommel, Guderian, Manstein ve komutanları, ve de astları, tarihi sarsmaya hazrlardı.
Bu şartlar altında, Fransız Genelkurmay Başkanı Gamelin de poker masasına oturdu...Kumarını oynamaya başladı.
Devasa Majino Hattı'nın Fransa'yı ayakta tutacağına dair inanç yoğundu.
Yarın asla ölmez...Devamı yarın.
4 Nisan 2008 Cuma
Ne oldu onlara ? - 1
Yıllar önce bir hanım kızımız vardı, MTV'lerde, Number One'larda sıkça klip izleyen, Power FM, Radyo 5'ten şaşmayan yurdum genci bilir, Meja!
Hollandalı idi yanlış hatırlamıyorsam...Şirin bir görünüşü vardı. It's all about the money şarkısıyla piyasaya çıkmıştı. It is all about the money, it is all about the dımdımdıdıdımdım diye tekdüze bir tonda giderdi şarkı, ama dinlenmeyecek, bayacak birşey de değildi. Britney'lerin, Christina'ların yeni çıktığı adi Amerikan lolitacılığı döneminde, Avrupa'nın hanımefendi lolitası olarak sevmiştik kendisini.
Sonra Ricky Martin'e Private Emotion'da eşlik ederken duyduk, ancak Sertab Erener de o şarkıda Ricky ile düet yaptığı için Meja düetini pek beğenemedik. Hakkaten Sertab'ın yanında da sönüktü.
Sonra bir daha ne bir ses duydum ne bir seda...
Ne oldu onlara serisi, müzik alanında birinci eserini verdi...
Hollandalı idi yanlış hatırlamıyorsam...Şirin bir görünüşü vardı. It's all about the money şarkısıyla piyasaya çıkmıştı. It is all about the money, it is all about the dımdımdıdıdımdım diye tekdüze bir tonda giderdi şarkı, ama dinlenmeyecek, bayacak birşey de değildi. Britney'lerin, Christina'ların yeni çıktığı adi Amerikan lolitacılığı döneminde, Avrupa'nın hanımefendi lolitası olarak sevmiştik kendisini.
Sonra Ricky Martin'e Private Emotion'da eşlik ederken duyduk, ancak Sertab Erener de o şarkıda Ricky ile düet yaptığı için Meja düetini pek beğenemedik. Hakkaten Sertab'ın yanında da sönüktü.
Sonra bir daha ne bir ses duydum ne bir seda...
Ne oldu onlara serisi, müzik alanında birinci eserini verdi...
3 Nisan 2008 Perşembe
Alex ve Parma
Alexsandro de Souza, kısa adıyla Alex...Türkiye liglerinin şüphesiz en başarılı ofansif orta saha futbolcusu. Avrupa klasmanında da, "en iyiler" klasmanında olmasa dahi kalburüstü bir futbolcu. Brezilya Milli Takımı formasını 68 kez giymiş, 20 gol atmış. Ülkesinde oynadığı yıllardaki futbolu da son derece başarılı. Ki Cruzeiro'ya zamanında şampiyonluğu getiren isimlerden, o dönemki, şu anda da çoğu Avrupa'da oynayan takım arkadaşlarıyla beraber.
Muhteşem bir oyun zekası ve yaratıcılığı var. Gol yollarında, teknik anlamda, asist paslarında, duran toplarda son derece tehlikeli bir futbolcu. Bir yandan da zaman zaman sahada kaybolduğu, yeterince koşmadığı, büyük maçlarda iş yapamadığı yönünde(ki yetenekli bir defansif orta saha oyuncusunun ağır markajı altında hakkaten de kaybolma anları yaşadığı oluyordu özellikle Avrupa'da zaman zaman, bu sene ancak Makelele ve Mehmet Topal'ın kitlediğini gördük), son yıllarda bir nebze azalttığı, ancak halen doğruluk payı içeren özellikleri mevcut. Ancak bütün bunlar kesinlikle Alex'in kalburüstü bir topçu olduğu gerçeğini değiştirmiyor. İstatistikler ortada; özellikle bu sene, gerek Türkiye Ligi, gerekse Şampiyonlar Ligi için.
Bildiğiniz gibi, Alex 4 sene önce Fenerbahçe'ye gelmeden önce, futbol hayatının neredeyse tamamını Brezilya'da geçirmiştir. Ancak birkaç ay gibi çok kısa bir dönem süren bir zaman diliminde, 2001 yılında Parma macerası yaşamıştır. Senelerdir bir gizemdir Alex'in Parma'da neden tutunamadığı niye döndüğü. Benim gibi Galatasaray ve Beşiktaş taraftarlarının elinde de bir mezedir. "Alex Türkiye Ligi topçusu ancak, bak Avrupa'da ne oldu, Parma iki ayda geri gönderdi bundan cacık olmaz deyip" diye de geyiği çevirilir sıklıkla. Malesani birkaç ay içinde Alex'i Parma'dan Brezilya'ya şutlamıştır, doğru dürüst şans dahi vermeden.
Alex'in bu döneminin üzerinde gölgeler vardır. Alex niye Parma'da tutunamadı? O kadar mı kötü bir dönemindeydi o dönem? Stili, İtalyan futboluna alerjik olsa da, İtalya'da varsın hiç bir iş yapamayacak olsa da, bir kaç ay olsun şans verilemeyecek bir oyuncu muydu? Yoksa Alex "problemli futbolcu" moduna girerek İtalyan futboluna, ülkeye ve yeni takımına mı uyum sağlayamadığından gönderildi?
O dönem, Parma gibi Palmeiras'ın da sponsoru olan Parmalat firmasının işi miydi onu getirmek? Ben o dönemde %50 bonservis Parma'da, %50 Palmeiras'ta gibi bir durum hatırlıyorum, ancak emin olduğum söylenemez.
Nedir bu işin aslı astarı? Biri bu sır perdesini ortaya dökse hakikaten rahatlayacağım, çünkü epeydir merak ettiğim bir konudur, o dönemde Parma'nın Alex'i niye 2 ayda şutladığı. Zira Parma o dönem halen batmamış ve iyi bir takım olsa dahi, her pozisyonda ikişer üçer tane yetenekli futbolcusu olan da bir takım değildi. Orta sahası, Junior-Micoud-Lamouchi-Marchionni dörtlüsünden oluşuyordu ve yedeklerinde de ancak Bachini, Boghossian gibi ortalama futbolcular vardı...
Muhteşem bir oyun zekası ve yaratıcılığı var. Gol yollarında, teknik anlamda, asist paslarında, duran toplarda son derece tehlikeli bir futbolcu. Bir yandan da zaman zaman sahada kaybolduğu, yeterince koşmadığı, büyük maçlarda iş yapamadığı yönünde(ki yetenekli bir defansif orta saha oyuncusunun ağır markajı altında hakkaten de kaybolma anları yaşadığı oluyordu özellikle Avrupa'da zaman zaman, bu sene ancak Makelele ve Mehmet Topal'ın kitlediğini gördük), son yıllarda bir nebze azalttığı, ancak halen doğruluk payı içeren özellikleri mevcut. Ancak bütün bunlar kesinlikle Alex'in kalburüstü bir topçu olduğu gerçeğini değiştirmiyor. İstatistikler ortada; özellikle bu sene, gerek Türkiye Ligi, gerekse Şampiyonlar Ligi için.
Bildiğiniz gibi, Alex 4 sene önce Fenerbahçe'ye gelmeden önce, futbol hayatının neredeyse tamamını Brezilya'da geçirmiştir. Ancak birkaç ay gibi çok kısa bir dönem süren bir zaman diliminde, 2001 yılında Parma macerası yaşamıştır. Senelerdir bir gizemdir Alex'in Parma'da neden tutunamadığı niye döndüğü. Benim gibi Galatasaray ve Beşiktaş taraftarlarının elinde de bir mezedir. "Alex Türkiye Ligi topçusu ancak, bak Avrupa'da ne oldu, Parma iki ayda geri gönderdi bundan cacık olmaz deyip" diye de geyiği çevirilir sıklıkla. Malesani birkaç ay içinde Alex'i Parma'dan Brezilya'ya şutlamıştır, doğru dürüst şans dahi vermeden.
Alex'in bu döneminin üzerinde gölgeler vardır. Alex niye Parma'da tutunamadı? O kadar mı kötü bir dönemindeydi o dönem? Stili, İtalyan futboluna alerjik olsa da, İtalya'da varsın hiç bir iş yapamayacak olsa da, bir kaç ay olsun şans verilemeyecek bir oyuncu muydu? Yoksa Alex "problemli futbolcu" moduna girerek İtalyan futboluna, ülkeye ve yeni takımına mı uyum sağlayamadığından gönderildi?
O dönem, Parma gibi Palmeiras'ın da sponsoru olan Parmalat firmasının işi miydi onu getirmek? Ben o dönemde %50 bonservis Parma'da, %50 Palmeiras'ta gibi bir durum hatırlıyorum, ancak emin olduğum söylenemez.
Nedir bu işin aslı astarı? Biri bu sır perdesini ortaya dökse hakikaten rahatlayacağım, çünkü epeydir merak ettiğim bir konudur, o dönemde Parma'nın Alex'i niye 2 ayda şutladığı. Zira Parma o dönem halen batmamış ve iyi bir takım olsa dahi, her pozisyonda ikişer üçer tane yetenekli futbolcusu olan da bir takım değildi. Orta sahası, Junior-Micoud-Lamouchi-Marchionni dörtlüsünden oluşuyordu ve yedeklerinde de ancak Bachini, Boghossian gibi ortalama futbolcular vardı...
1 Nisan 2008 Salı
Sezen'e Saygı
Sen olmasaydın bu milletin içindeki her bir bireyin teker teker ve de bu milletin derdini ve neşesini kim dillendirecek, kim bizim kanayan yaralarımıza bir nebze tendürdiyot basacak, umudumuza ekmek olacaktı...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
